تقدیم به عاشقــان سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع)

حضرت علی (ع) می فرمایند:

در سگ ده صفت پسندیده است که مومن به داشتن یکی از آن صفات سزاروار است:

1-سگ را در میان مردمان،قدری نیست و این همان حال مسکینان و بیچارگان است.

2-مال وملکی ازآن سگ نیست و این صفت مجردان است.

3-سگ را خانه و لانه ای معین نیست و هرجا که رود،رفته است واین علامت متوکلان است.

4-سگ اغلب اوقات گرسنه است واین عادت صالحان است.

5-اگر سگ صد تازیانه از دست صاحب خود خورد،در خانه ی او را رها نمی سازد و این صفت مریدان است.

6-شب هنگام بجز اندکی نمی آرامد و این حالت محبان است.

7-اگر سگ رانده شود و ستم کشد لیکن چون او را بخوانند بدون دلگیری باز میگردد و این نشان فروتنان است.

8-به هر خوراک که صاحبش به او میدهد،راضی است و این حال قانعان است.

9-بیشتر لب فروبسته وخاموش است واین صفت خائفان است.

10-اینکه وقتی میمیرد ارثی از او باقی نمی ماند و این حال زاهدان است.

(نشان از بی نشان ها،چاپ هجدهم ج اول،ولئالی الاخبارج پنجم)

         عید غدیر آمد و دل ها اسیر شد                                   مست از ولای حیدر و عشق امیر شد

مهر تابان ولایت شد نمایان در غدیر

عید إکمال دین و اتمام نعمت و هنگامه اعلان وصایت و ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام فرخنده باد.

دانستنی هایی درمورد عید غدیر خم

اشاره

رخداد غدیر در ذى‏الحجه سال دهم هجرى، تنها یک حادثه تاریخى نیست؛
غدیر، تنها نام یک سرزمین نیست، یک تفکر است؛
نشانه‏اى است از تداوم خط نبوت؛
چشمه‏اى است که تا پایان هستى مى‏جوشد؛
غدیر، روز اکمال دین، اتمام نعمت و موجب خشنودى خداست؛
روز بزرگ، روز گشایش و روز تکامل است؛
غدیر، نه تاریخ است، نه جغرافیا و نه روایت، بلکه ولایت است؛
پیشوند غدیر، رسالت است و پسوند آن، ولایت و امامت.

معنای غدیر

غدیردرلغت به معنای آبگیر است؛ گودالی در بیابان که آب باران در آن گرد آید. در میان راه دو شهر بزرگ دنیای اسلام، مکه و مدینه، محلی است به نام «جُحفه» که در زمان رسول گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، کاروانیان حج گذار در آنجا از هم جدا می‏شدند و به طرف دیار خود می‏رفتند. در این محل، غدیر خم جای دارد. علت نام گذاری این غدیر به خم، آن است که آبگیر آنجا به شکل خُمِ رنگرزان بوده و برخی قبایل صحرایی، گاه جامه‏های رنگ کرده خود را در این آبگیر می‏شسته‏اند.

خلاصه واقعه غدیر خم

در سال دهم هجرت، رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به حج رفت و احکام آن را به مردم آموزش داد. به هنگام بازگشت از مکه، در استراحتگاه جُحفه و در غدیر خم، به امر خدا مردمان را گرد آورد و در آن مجمع سترگ، امام علی علیه السلام را به جانشینی خود به آنان شناساند و فرمود: «هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست». البته جانشینی علی علیه السلام سال‏ها پیش در مکه و در جمع خاندان هاشم انجام گرفته بود، ولی در غدیر، به اطلاع عموم رسید.
پیام غدیر

داستان غدیر از عظمت و ضرورت ولایت و ریشه‏ای بدون این مسئله خبر می‏دهد. رسول صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در آن هنگام و در زیر آن آفتاب سوزان. آن همه جمعیت را برای چه نگه می‏دارد و چه پیامی برای‏شان دارد.
این پیام اساسی‏ترین پیام دین او بود و به راستی رسول صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بر عظمت و ضرورت آن واقف بود، که مردم را در آن گرمای سوزان نگه داشت و رسالت آسمانی خویش را به مسلمانان ابلاغ فرمود.

غدیر، خنثی کننده توطئه

آنچه می‏توانست همه نقشه‏های منافقان را یکجا خنثی، و اسلام را در چنان برهه حساسی حفظ کند، تعیین جانشین پیامبر و اعلان رسمی آن بود، چنان که حضرت زهرا(س) در این‏باره می‏فرمایند: «پیامبر در روز غدیر، عقد ولایت را برای علی علیه السلام محکم کرد». غدیر خم منافقان را فلج کرد و مانع اجرای نقشه‏ها و توطئه‏های شیطانی‏شان شد.
تاج ولایت

پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در غدیر خم عمامه خود را، که «سحاب» نام داشت، به عنوان تاج افتخار بر سر امیرالمؤمنین علیه السلام قرار دادندو انتهای عمامه را بر دوش آن حضرت آویختند و فرمودند «عمامه تاج عرب است».

خلاصه مکتب وحی

«غدیر» عصاره و نتیجه خلقت و چکیده تمام ادیان الهی و خلاصه مکتب وحی است و صرفا واقعه‏ای تاریخی نیست. این نام مقدس، عنوان عقیده ما و اساس دین است. غدیر ثمره نبوت و میوه رسالت است غدیر تعیین کننده خط‏مشی مسلمانان تا آخرین روز دنیاست. غدیر ماجرایی سرنوشت‏ساز است که «خطبه غدیر» شاخص‏ترین و زنده‏ترین سند آن است.
غدیر؛ تداوم خط نبوت

واقعه غدیر خم که در آخرین سال زندگی رسول گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله رخ داد و در آن علی علیه السلام به جانشینی آن حضرت صلی‏الله‏علیه‏و‏آله برگزیده شد، حادثه‏ای تاریخی نیست که در کنار دیگر وقایع بدان نگریسته شود. غدیر تنها نام یک سرزمین نیست؛ یک تفکر است. غدیر، نشانه و رمزی است که از تداوم خط نبوت خبر می‏دهد. غدیر، نقطه تلاقی کاروان رسالت با طلایه‏داران امامت است. آری، غدیر خم یک سرزمین نیست؛ چشمه‏ای است که تا پایان هستی می‏جوشد؛ کوثری است که فنا برنمی‏دارد؛ و افقی است بی‏کرانه و خورشیدی است عالم‏تاب.

غدیر و سرنوشت اسلام

بدون شک واقعه غدیر خم، نقش سرنوشت سازی در تعیین مسیر آینده اسلام داشته است. در این واقعه، پیامبر اسلام صلی‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله مهم‏ترین مأموریت دوران پیامبریِ خود را به انجام رساند؛ مأموریتی که انجام آن، به منزله رساندن پیام رسالت حضرت بود، و کوتاهی در مورد آن، به از بین رفتن زحمات چندین ساله ایشان می‏انجامید؛ چنان که خداوندمتعالی درآیه ۶۷ سوره مائده می‏فرماید: «هان ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت به تو نازل شده است، تبلیغ کن و اگر چنان نکنی، پیام و رسالت او را انجام نداده‏ای وخداوند تو را از مردم حفظ می‏فرماید».

حدیث غدیر خم یقینی است

واقعه غدیر خم، یکی از مسلّم‏ترین مسائل تاریخ اسلام است و صدها دانشمند از آن یاد کرده‏اند؛ مانند ابوریحان بیرونی و خواجه نصیرالدین طوسی. فیلسوف معروف، فارابی نیز بر همین اساس، به تحلیل فلسفه «امامت» پرداخته است. ابن سینا نیز به موضوع نص (حدیث صریح غدیر)، در کتاب شفا اهمیت داده است، و آن را بهترین راه برای تعیین جانشین دانسته است. گذشته از علمای بزرگ شیعه که همه موثّق‏اند و حجت،ده‏ها و ده‏ها دانشمند و محدث و مورّخ و مفسر از اهل‏سنت نیز حدیث غدیر و واقعه آن را نقل کرده‏اند؛ مانند طبری و ابن اثیر و احمد حنبل.
اگر می‏شد…

اگر پس از درگذشت پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به سفارش‏های روز غدیر و موارد مکرر دیگری که پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، علی علیه السلام را پیشوا معرفی فرموده بود عمل کرده بودند، اسلام جهان گیر می‏شد و دین خدا بشریت را به راه می‏آورد و عدالت و دادگری، آفاق تا آفاق گیتی را می‏گرفت. از اینجاست که همه هوشمندان تاریخ بشر که به گونه‏ای ازاین واقعه آگاهی یافته‏اند، از انحرافی که پس از رحلت پیامبر پیش آمد، اظهار تأسف کرده‏اند؛ از این جمله است ولتر، فیلسوف مشهور فرانسوی. وی تأسف خویش را چنین اظهار کرده است: «آخرین اراده محمد انجام نشد؛ او علی را به جای خود منصوب کرده بود…».

عید غدیر در احادیث

عید خلافت و ولایت

زیاد بن محمد گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا مسلمانان عیدی غیر از عید قربان و عید فطر و روز جمعه دارند؟ فرمود: «آری، روزی که رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، امیرمؤمنان علی علیه السلام را (به خلافت و ولایت) منصوب کرد».
برترین عید امت

رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: «روز غدیر خم، برترین عیدهای امت من است، و آن روزی است که خداوند بزرگ دستورداد برادرم، علی بن ابی‏طالب را به عنوان پرچمدار (و فرمانده) امتم منصوب کنم، تا بعد از من مردم به دست او هدایت شوند، و آن روزی است که خداوند در آن روز دین را تکمیل، و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را دین آنان قرار داد».

عید آسمانی

حضرت امام رضا علیه السلام به نقل از جدّش امام صادق علیه السلام فرمود: «روز غدیر خم، درآسمان مشهورتر از زمین است».
عید پر برکت

امام صادق علیه السلام فرمود: «به خدا قسم اگر مردم فضیلت واقعی روز غدیر را می‏شناختند، فرشتگان روزی ده بار با آنان مصافحه می‏کردند. بخشش‏های خدا به کسی که آن روز را شناخته، قابل شمارش نیست».

روز سپاس و شادی

امام صادق علیه السلام فرمود: «عید غدیر، روز عبادت و نماز و سپاس و ستایش خداست، و روز سرور و شادی است؛ به دلیل ولایت ما خاندان که خدا بر شما منت گذاشت. من دوست دارم شما آن روز را روزه بگیرید».
روز نیکوکاری و بخشش

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود: «یک درهم دادن به برادران با ایمان و معرفت در روز عید غدیر، برابر هزار درهم (در روزهای دیگر) است؛ بنابراین، در این روز به برادرانت انفاق کن و هر مرد و زن مؤمن را شاد گردان».

روز ناله نومیدی شیطان

امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارش حضرت باقرالعلوم علیه السلام نقل کرد که فرمود: «شیطان چهار بار ناله نومیدی سر داد؛ روزی که مورد لعن خدا قرار گرفت، روزی که از آسمان به زمین هبوط کرد، روزی که پیامبر اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به پیامبری مبعوث شد، و روز عید غدیر خم».

پیام تبریک

غدیر، سرچشمه همیشه‏جوشان ولایت است که از سینه تفتیده «خم» به جام محبت دوست‏داران پیامبر و خاندانش جارى است. غدیر، شایسته هر ثناست که وحى از او پیراست و محمد بدو آراست و اسلام از او برخاست. غدیر، تفسیر بدر و احد و شأن نزول صفین و نهروان است. بدر، عدالت مى‏خواست؛ احد، شجاعت آرزو مى‏کرد؛ خیبر تماشاى صداقت را تمنا داشت و غدیر، آمین آن همه ثنا و دعا بود. غدیر، روز انسان است. غدیر، تداوم رسالت محمد صلی الله علیه و آله در ولایت على علیه‏السلام است. غدیر، عید پیمان و میثاق و عهد است. غدیر، عید عدالت و رهبرى است. عید امامت و ولایت بر عاشقان مبارک باد.

کوثرى از مِىِ غدیر

پیامبر در سال دهم هجرت حج گزارد و به سوى مدینه بازگشت. در روز هجدهم ذى‏حجه که قافله‏هاى بسیارى پیش از پیامبر حرکت مى‏کردند و عده‏اى از پسِ حضرت مى‏آمدند، پیامبر به سرزمین غدیر خم رسید. او به فرمان الهى دستور داد سواران و پیادگان توقف کنند، آنان که رفته‏اند، بازآیند و آنان که نیامده‏اند، برسند. سپس بر انبوهى از جهاز شتران فراز رفت و خداى را سپاس گفت و از اینکه به زودى از میان آنان خواهد رفت، خبر داد. سپس از آنان خواست درباره چگونگى ابلاغ رسالت وى گواهى دهند. مردمان فریاد برآوردند: شهادت مى‏دهیم که تو پیام حق را ابلاغ کردى، نصیحت کردى و جهاد نمودى. خداوند تو را پاداش نیکو دهد.
آن‏گاه از جایگاه والاى خود در میان امت سخن گفت و از آنان بر اولویت خود گواه خواست و پس از شنیدن پاسخ‏هاى یک‏صدا و بلند، دست على علیه‏السلام را گرفت و با شکوهى شگرف و فریادى رسا فرمود: «من کنت مولا فعلى مولاه.» سه بار این جمله را تکرار و بر یاوران و پذیرندگان ولایت او دعا کرد.

ویژگى‏هاى على علیه‏السلام از دیدگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم

حضرت محمد صلی الله علیه و آله بارها با اشاره به موقعیت معنوى امام على علیه‏السلام ، بر فضیلت‏هاى آن حضرت و وصى بودن ایشان تأکید ورزیده است. آن حضرت در گفتارى به دخترش، فاطمه علیهاالسلام مى‏فرماید: «اى فاطمه! آیا خشنود نیستى من تو را به همسرى کسى درآوردم که اسلامش پیش‏تر از دیگران و دانشش بیشتر از همگان است؟ به راستى، خداى تعالى به اهل زمین توجه فرمود و از میان ایشان، پدرت را برگزید و او را پیامبر قرار داد. بعد دوباره به آنها توجه فرمود و از ایشان شوهرت را برگزید و او را وصى قرار داد.» سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «اى فاطمه! به راستى براى على فضیلت‏هایى است که هیچ‏کس آن را ندارد: تو که بانوى زنان بهشتى، همسر او هستى. دو نتیجه و زاده رحمت، حسن علیه‏السلام و حسین علیه‏السلام که فرزندزادگان من هستند، فرزندان او هستند. برادرش، جعفر بن ابى‏طالب کسى است که با دو بال در بهشت آراسته گردیده است و با فرشتگان هر کجا خواهد، پرواز مى‏کند. علم اولین و آخرین نزد اوست. او نخستین کسى است که به من ایمان آورد. او آخرین کسى است که هنگام مرگ با من دیدن مى‏کند. او وصى من و وارث همه اوصیاست».

غدیر در قرآن

آیه‏اى که پیش از اعلام رسمى ولایت امیر مؤمنان على علیه‏السلام نازل شد، از یک‏سو، بیان‏گر اهمیت فوق‏العاده غدیر و از سوى دیگر، نشان‏دهنده نگرانى‏هاى رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در این باره است: «اى پیامبر! آنچه را از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً [به مردم] برسان و اگر [این کار را[ نکنى، رسالت او را انجام نداده‏اى. خداوند تو را از [خطرهاى احتمالى [مردم نگه مى‏دارد و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمى‏کند.» قرآن کریم، آشکارا اعلام نشدن ولایت على علیه‏السلام را با ناتمام ماندن رسالت الهى برابر مى‏داند و در مقابل نگرانى‏هایى که رسول خدا صلی الله علیه و آله داشت، وعده حفظ و حراست به ایشان داده مى‏شود.
آیه‏اى که پس از اعلام ولایت امام على علیه‏السلام در غدیر نازل شد، موجى از شادى را در دل‏هاى مؤمنان پدید آورد و آرامش و اطمینان خاطر به آنان بخشید: «امروز کافران از [زوال] دین شما ناامید شدند. بنابراین، از آنها نترسید و از من بترسید. امروز دین شما را کامل و نعمت‏ها را بر شما تمام کردم و اسلام را به عنوان آیین [جاودان] شما پذیرفتم».

اوصاف غدیر در روایات

در فرهنگ شیعه و روایات اهل بیت علیهم‏السلام ، از عید غدیر با عظمت ویژه‏ای سخن به میان آمد و از آن با لقب‏ها و ویژگی‏های ممتازی نام برده شده است. برخی از آنان عبارتند از: روز خشنودی خدای رحمان، روز بسیار درود فرستادن بر محمد و آل محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، روز دست یافتن به رحمت پروردگار، روز عبادت کردن، روز پذیرفته شدن اعمال شیعیان، روز تزکیه، روز ریزش گناه، روز رها کردن گناهان بزرگ، روز وانهادن نافرمانی‏ها، روز راندن شیطان و ناخرسند گشتن آن، روز مستجاب شدن دعاها، روز داد و ستد با خدا، روز خواستن افزونی‏ها، روز گشایش، روز لبخند زدن به چهره مؤمنان، روز مژده دادن، روز مهر ورزیدن، روز تبریک گفتن، روز خشنودی و رضایت، روز آراستن، روز پوشیدن لباس‏های شایسته و افکندن جامه‏های سیاه،روز پیشی گرفتن، روزی که کلمات صریح درباره خاصان و افراد ویژه اعلان شد، روز پیمان و روز عیان شدن رازها.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم

شیخ صدوق در کتاب امالى، روایتى از امام باقر علیه‏السلام و آن حضرت از پدران پاکش نقل مى‏کند که روزى رسول اکرم صلی الله علیه و آله رو به امیر مؤمنان على علیه‏السلام کرد و فرمود: «اى على! خداوند آیه شریفه یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ را درباره ولایت تو بر من نازل کرد، تا آن را تبلیغ کنم. به یقین، کسى که خدا را بدون ولایت تو ملاقات کند، عملش باطل است».

عید غدیر از نگاه امام علی علیه السلام

ویژگی‏های روز غدیر

امام رضا علیه السلام در روایتی می‏فرماید: «در روزگار امیرمؤمنان علی علیه السلام ، یک‏سال روز جمعه با عید غدیر هم‏زمان گشت. آن حضرت بر فراز منبر رفت و خدا را چنان ستود که همانند آن شنیده نشده بود؛ ستایشی که کسی غیر از او درک نمی‏کرد. سپس به یارانش فرمود: «ای مؤمنان! امروز خداوند متعال، دو عید گران‏سنگ و بزرگ را به هم پیوسته است؛ دو عیدی که پایداری و استواری هر کدام از اینها به دیگری است تا پدیده زیبای خویش را پیش شما کامل کند. شما را به راه رشد آگاه سازد و به روشنایی هدایت کند. راه میانه‏اش را برای پیمودن شما هموار کند و بخشش گوارایش را برایتان بگستراند. بی‏تردید، امروز موقعیت عظیمی دارد. در این روز، گشایش رخ داده، نردبان [تکامل] برافراشته شده و دلیل‏ها آشکار گشته است. امروز، روز ظاهر شدن و پرده‏برداری از مقام پیراستگی [عصمت و امامت] است. روز کمال یافتن آیین و نمایان ساختن پیمان‏ها از دورویی‏ها و انکارهای آگاهانه است».

وظایف مؤمنان در روز عید غدیر

امیرمؤمنان علی علیه السلام درباره وظایف مؤمنان در روز عید غدیر فرمود: «[در این روز] با گسترش دادن در هزینه و لوازم خانواده‏تان به سوی آنان بروید و به برادرانتان نیکی کنید. خدای را برای آنچه به شما بخشیده است، سپاس گویید. با هم باشید؛ که خداوند، جدایی و پراکندگی شما را سامان می‏بخشد. به یکدیگر نیکی کنید؛ که خداوند، الفت شما را پایدار می‏سازد. نعمت‏های خدا را به همدیگر هدیه دهید؛ که خداوند چندین برابر عیدهای پیشین و عیدهای آینده به شما پاداش می‏دهد؛ پاداشی که ویژه چنین روزی است. نیکی‏کردن در این روز، ثروت را ثمربخش می‏سازد و بر عمر می‏افزاید. هم‏دردی کردن و مهرورزی با یکدیگر در این روز، رحمت خداوندی را جلب می‏کند. آن اندازه که توان دارید از فضل خداوند برای برادران و خانواده‏تان با بذل آنچه موجود است، آماده و فراهم سازید. لبخند و شادمانی را میان خویش و در برخوردهایتان آشکار سازید و ستایش و سپاس خداوند را بر آنچه به شما بخشیده است، نمایان کنید».

حضرت فاطمه علیهاالسلام

از فاطمه زهرا علیهاالسلام پرسیدند که آیا رسول خدا صلی الله علیه و آله پیش از رحلتش درباره امامت امیر مؤمنان على علیه‏السلام چیزى فرمود؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: «عجبا! آیا روز غدیرخم را فراموش کرده‏اید؟»
امام حسن علیه‏السلام

امام حسن علیه‏السلام فرمود: امت مسلمان از پیامبر شنیدند که درباره پدرم فرمود: او براى من همچون هارون براى موسى علیه‏السلام است. همچنین دیدند که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را در غدیرخم به عنوان امام نصب کرد.

امام حسین علیه‏السلام

امام حسین علیه‏السلام پیش از مرگ معاویه، خانه خدا را زیارت کرد. سپس بنى‏هاشم را گرد آورد و فرمود: آیا مى‏دانید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، على علیه‏السلام را در روز غدیرخم به جانشینى خود برگزید؟ همگى گفتند: بله.

امام زین العابدین علیه‏السلام

ابن اسحاق، تاریخ‏نگار معروف مى‏گوید: به على بن حسین علیه‏السلام گفتم: «من کنتُ مولاه فعلىٌ مولاه» یعنى چه؟ حضرت فرمود: پیامبر خدا به مردمان خبر داد که امام بعد از خودش، امیر مؤمنان على علیه‏السلام است.

امام محمدباقر علیه‏السلام

اَبان بن تَغلب مى‏گوید: از امام باقر علیه‏السلام درباره این سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله «من کنتُ مولاه فعلىٌ مولاه» پرسیدم. آن حضرت در پاسخ پیامبر فرمود: به مردمان گفت که امیر مؤمنان على علیه‏السلام در میان مردم، جاى‏گزین من خواهد بود.
امام صادق علیه‏السلام

در دوران زندگى امام صادق علیه‏السلام بر اثر جوّ مناسبى که براى نشر معارف اهل بیت علیهم‏السلام پیش آمد، حدیث غدیر بیش از همه دوره‏ها مطرح شده است. آن حضرت درباره روز غدیر مى‏فرماید: «رسول خدا صلی الله علیه و آله در غدیر خم براى امیر مؤمنان على علیه‏السلام پیمان گرفت و مردم به ولایت او اقرار کردند. خوشا به حال آنان که بر ولایت او ثابت‏قدم ماندند و واى بر کسانى که آن پیمان را شکستند».
امام کاظم علیه‏السلام

در روزهایى که امام کاظم علیه‏السلام در زندان بود، روزى هارون، خلیفه عباسى ایشان را احضار کرد و درباره ولایت اهل بیت علیهم‏السلام بر مردم پرسید. حضرت فرمود: ما مى‏گوییم ولایت همه خلایق با ماست. دلیل ما، سخن پیامبر در غدیر خم است که فرمود: «من کنتُ مولاه فعلىٌ مولاه».

عید غدیر از نگاه امام رضا علیه السلام

هدیه به یاران

طوسی، از یاران امام رضا علیه السلام نقل می‏کند: «در روز غدیر، شرف‏یاب محضر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام شدم. گرد ایشان گروهی از یاران خاصشان حضور داشتند. حضرت با اینکه خوراک و پوشیدنی و هدایا و حتی انگشتری و کفش‏هایی برای خانواده‏های آنان فرستاده بود، ولی آنها را برای افطار نیز نگهداشت. امام احوال آنان و کسانی را که پیرامونشان بودند، سامان بخشید. ایشان در آن روز… پیوسته ارجمندی و پیشینه روز غدیر را یادآور می‏شدند. حضرت در بخشی از سخنان خود، خطبه امیرمؤمنان علی علیه السلام را در سالی که عید غدیر با روز جمعه هم‏زمان شده بود، بیان کرد».

فضیلت روز عید غدیر

ابی نصر بَزَنْطی از یاران امام رضا علیه السلام می‏گوید: «خدمت آن حضرت بودم، درحالی‏که مجلس پر از جمعیت بود و با یکدیگر درباره غدیر گفت‏وگو می‏کردند. برخی از مردم این واقعه را منکر شدند. امام فرمود: پدرم از پدرش روایت کرد که: «روز غدیر در میان اهل آسمان مشهورتر است تا میان اهل زمین.» سپس فرمود: «ای ابی نصر! هرجا که هستی، در این روز نزد [قبر[ امیرمؤمنان علی علیه السلام باش. به درستی که در این روز، خداوند گناه شصت سال از مؤمنان و مسلمانان زن و مرد را می‏آمرزد و از آتش دوزخ آزاد می‏کند، چند برابر آنچه در ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر آزاد کرده بود.» ایشان سپس ادامه داد: «اگر مردم ارزش این روز را می‏دانستند، هر آینه، فرشتگان در هر روز ده مرتبه با آنان مصافحه می‏کردند».

امام حسن عسکرى علیه‏السلام

حسن بن ظریف مى‏گوید: به امام عسکرى علیه‏السلام نامه نوشتم و پرسیدم معناى سخن پیامبر درباره امیر مؤمنان على علیه‏السلام چیست که فرمود: «من کنتُ مولاه فهذا علىٌ مولاه.» حضرت فرمود: مقصود حضرت آن بود که او را نشانه‏اى قرار دهد که هنگام اختلاف، حزب خداوند با آن شناخته شوند.

پاس‏داشت غدیر؛ سنت نبوى

جوامع بشرى نیازمند یادآورى و حضور همیشگى هویت‏هاى فرهنگى و اصالت‏هاى معنوى است. زنده نگه داشتن شعایر الهى، رسالتى است که مرزبانان عقیده و ایمان، از جمله رسول اکرم صلی الله علیه و آله بر آن تأکید داشته‏اند. از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود: «به من تبریک بگویید؛ زیرا خداوند مرا به پیامبرى و اهل‏بیتم را به امامت ممتاز ساخته است».
در روایت دیگرى پس از ذکر حدیث غدیر آمده است: «سپس رسول گرامى در خیمه مخصوص خویش نشست و به امیر مؤمنان على علیه‏السلام دستور داد در خیمه دیگرى بنشیند و به مردم امر فرمود به حضور على علیه‏السلام برسند و به او تبریک بگویند.» اینک و در عصر ما، شناختن مرزهاى بلند غدیر، بازگویى این شکوه و جشن و سرور این عید بزرگ، در راستاى آن پاس‏داشت است.

آداب غدیر

در تاریخ اسلام، غدیر و امامت همان اندازه اهمیت دارد که روز مبعث؛ زیرا غدیر، امامت را به وجود آورد و ادامه رسالت بود. حاج میرزا جواد ملکى تبریزى در این‏باره مى‏نویسد: «روز غدیر نسبت به مبعث، به منزله باطن از ظاهر و به منزله روح از انسان است؛ زیرا هر چه در مبعث از خیر و سعادت وجود دارد، مشروط به ولایت امیر مؤمنان و امامان است».
به دلیل اهمیت عید غدیر به عنوان بزرگ‏ترین و مهم‏ترین اعیاد اسلامى است که آداب بى‏شمارى براى آن بیان شده است. فراوانى آداب و اعمال این روز، با اعمال هیچ روزى قابل مقایسه نیست و در این آداب و اعمال، همه گروه‏ها مورد خطاب قرار گرفته‏اند. از جمله آداب عبادى این روز به نماز شب و روز غدیر، نماز مسجد غدیر، روزه، یاد خدا و پیامبر، زیارت امیر مؤمنان على علیه‏السلام و غسل مى‏توان اشاره کرد.
همچنین جشن و عید گرفتن، تبریک و تهنیت به پیامبر، امیر مؤمنان و یکدیگر، دید و بازدید، صدقه دادن، دیدار با رهبرى و بیعت و اتحاد و اجتماع، از جمله آداب اجتماعى و سیاسىِ سفارش شده در این روز است.

منابع :
ماهنامه گلبرگ، ش۱۳
ماهنامه گلبرگ، ش۲۶
ماهنامه گلبرگ، ش۷۰
ماهنامه گلبرگ، ش۸۲
ماهنامه گلبرگ، ش۹۴

همه چیز درباره ی آجیل عید

چه خوب است که آجیل فقط جزو خریدهای سال نو ما نباشد و در کنار انواع میوه‌ های خشک به عنوان یک میان وعده ی سالم هر روز در برنامه غذایی‌ مان دیده شود.

با وجود چاق کننده بودن آجیل، مطالعات و پژوهش ‌های بسیاری نشان داد‌ه ‌اند که مصرف آن ها می‌ تواند اثرات مثبتی بر سلامت بدن داشته باشد البته به شرطی که متعادل دریافت شوند.

در کل، مغزها منبع مناسب پروتئین، مواد معدنی و ویتامین ‌ها به شمار می‌ آیند و در هرم غذایی در کنار گوشت ‌های سفید تأمین ‌کننده ی پروتئین البته از نوع گیاهی آن هستند.

اما این که کدام‌ یک از مغز دانه ‌ها از بقیه بهترند امری کاملاً متفاوت بوده و افراد می ‌توانند طبق میل و ذائقه‌ شان از انواع آن ها استفاده کنند.

گردو

گردو میزان قابل ‌توجهی کلسیم،‌ فسفر، آهن، پتاسیم، سدیم و ویتامین A دارد.

مغز گردو منبعی غنی از چربی ‌های سالم، غیر اشباع و فاقد کلسترول است و سیستم عصبی، عضلانی و ‌حتی عضلات قلب را تقویت می‌ کند. گردو حاوی مقدار زیادی انرژی است و می ‌تواند منبع خوبی برای تامین انرژی برای کودکان و سالمندان باشد.

بادام

بیشترین میزان ویتامین‌ E در بادام وجود دارد. بادام جدای از این ویتامین‌، پروتئین فراوانی نیز داشته و دارای منیزیم، پتاسیم، فسفر، مس، ویتامین B2 و نیاسین هم هست. کل چربی موجود در این مغز از نوع چربی خوب (اشباع ‌نشده) بوده و از نظر میزان کلسیم، بسیار غنی است و به همین دلیل، مصرف آن می‌ تواند نقش زیادی در رشد استخوان، جلوگیری از بروز پوکی استخوان و حفظ سلامت دندان‌ ها داشته باشد.

بادام زمینی

بادام زمینی منبع غنی پروتئین و مملو از نیاسین (ویتامین B3) است که در کاهش چربی مضر خون نقش به ‌سزایی دارد. تحقیقات نشان داده اند، مصرف مرتب بادام زمینی می ‌تواند احتمال بروز دیابت نوع دوم را در زنان کم کند. به علاوه انواع ویتامین های موجود در آن، سلامت پوست، مو و عضلات را نیز حفظ خواهد کرد.

فندق

فندق حاوی مواد مغذی زیادی است. این مغز غنی از اسیدهای آمینه ضروری بوده و مقادیر زیادی ویتامین E دارد. فراموش نکنید که مقدار اسیدلینولئیک در فندق تازه بیشتر است و نوع خشک آن مقدار کمی از این اسیدچرب را دارد. جالب است بدانید که مطالعات نشان داده ‌اند، فولات موجود در فندق از بیماری ‌های قلبی‌ عروقی به خصوص در میانسالان و افرادی که سابقه این بیماری‌ ها در خانواده ‌شان وجود دارد، جلوگیری می‌ کند.

نخودچی و کشمش

نخودچی از جمله مواد غذایی است که به عنوان یک ترکیب پُرپروتئین توصیه می شود و می ‌توان آن را به بچه ‌ها و نوجوانان به عنوان یک میان وعده سالم توصیه کرد. کشمش هم تقریباً تمامی ‌خواص انگور را دارد و پتاسیم اش نیز بیشتر است بنابراین در کنترل بیماری فشار خون می تواند مؤثر باشد. به علاوه، خوردن این میوه خشک از پیشرفت آلزایمر در سالمندان جلوگیری می ‌کند.

آن روی سکه

آجیل‌ ها به واسطه ی چربی ای که دارند، پُرکالری هستند و هر گرم ‌شان 5 کیلوکالری انرژی به بدن می ‌رساند.

از نظر ارزش تغذیه ‌ای، یک نعلبکی آجیل دارای تقریبا 600 کیلوکالری انرژی است. بنابراین، توصیه می ‌شود که آن ها را به عنوان میان ‌وعده و در حد متعادل میل کنید زیرا وجود چربی‌ های متراکم در انواع آن ها به افزایش وزن و بروز چاقی می ‌انجامد.

به علاوه، از آن جا که در تهیه انواع آجیل ‌ها از مقادیری زیادی نمک استفاده می ‌شود، مصرف بی ‌رویه شان، مخصوصا اگر میزان نمک بیش از حد متعارف باشد، ممکن است عوارضی را به خصوص برای بیماران قلبی ‌عروقی، افراد مبتلا به فشار خون و بیماران کلیوی به همراه داشته باشد بنابراین نوع خام آن بهتر از نوع شورشان است.

دیابتی ‌ها هم باید در مصرف این گروه غذایی دقت بیشتری به خرج دهند زیرا هر کالری اضافی دریافت شده می ‌تواند زمینه پیشرفت بیماری ‌شان را در آن ها افزایش دهد.

10 فرمان برای خرید، نگهداری و مصرف آجیل

* از خرید و مصرف آجیل‌ های رنگ شده خودداری کنید. زیرا رنگ‌ هایی که برای رنگ کردن انواع تخمه، بادام و... استفاده می ‌شوند عمدتاً غیرمجاز بوده و گاهی حساسیت‌ های شدیدی را در مصرف‌ کننده ایجاد می ‌کنند.

* نگهداری طولانی آجیل، تغییرات شیمیایی را در پی داشته و باعث ایجاد بوی کهنگی با طعم نامطلوب می ‌شود بنابراین از مصرف آجیل کهنه جداً خودداری کنید.

* در صورتی که بر روی آجیل نظیر پسته، فندق و بادام زمینی سوراخ ‌هایی مشاهده کردید، از مصرف این گونه تنقلات خودداری کنید چرا که علامت آفت زدگی بوده و در داخل سوراخ‌ ها، لارو حشرات به صورت کرم‌ هایی به اندازه دانه برنج وجود دارد.

* ممکن است در مراکز عرضه آجیل، محصولاتی را که کهنه یا آفت‌زده هستند، مجدداً بو داده و یا مخلوط‌ کنند، در هنگام خریداری به این موضوع توجه کرده و مغزها را خام بخرید.

* نگهداری آجیل و خشکبار در مکان‌ های مرطوب، موجب کپک زدگی و قارچ زدگی شان می‌ شود که هم موجب تغییر شکل ظاهری، بو و طعم نامطبوع شان می‌ شود و هم در اثر ترشح بعضی از سموم، عوارض مختلفی را برای شما در صورت مصرف در پی خواهند داشت.

* مغز گردو نیز نسبت به آفات انباری و کپک‌ ها بسیار حساس است و در اثر نگهداری در شرایط نامناسب به سرعت آلوده می ‌شود بنابراین آن را حتماً در یخچال نگهداری کنید.

* تخمه آفتابگردان نیز ممکن است با رنگ مشکی شیمیایی رنگین شود، در هنگام خرید و مصرف به این موضوع نیز توجه کنید و از مصرف این نوع تخمه‌ ها بپرهیزید.

* افلاتوکسین یکی از سموم مترشحه از نوعی کپک است که در هنگام برداشت، فرآوری یا حمل و نقل نامناسب در پسته، فندق یا بادام زمینی به وجود می ‌آید و بایستی تولید کنندگان و مصرف‌ کنندگان به این موضوع توجه داشته باشند.

* انواع آجیل باید در جای خشک و خنک نگهداری شود.

* از خریداری و مصرف انواع پسته، مغز گردو و... که توسط دوره گردها عرضه می‌ شوند، به دلیل این که عمدتاً از محصولات آلوده تهیه یا مخلوط شده با آن ها هستند، خودداری کنید.

1- آذان الفار : مرزنجوش، چوهه کن
2- آذر بوی(چوبک) : عرطنیثا، نوعی بخور مریم
3- آذریون : آذرگون، همیشه بهار، سورج مکی
4- آرغیس : پوست ریشه زرشک
5- آس : مورد، مرسین، ادهیره
6- آطریلال : قازیاغی، کاک چنگی
7- آفتاب گردان : حشیشةالعقرب، صامریوما
8- آلو : اجاص، برقوق
9- آلبالو : قراصیا، آلی بالی، کراسیا
10- آلبالو تلخ : محلب، نیوند مریم، پیوند مریم
11- آملج : آمله
12- آمله پرورده : آمله ایست که در شیر یا مربا پرورده شده باشد
13- آناغالس : مرزنجوش نبطی
14- آنجلیقا : آنژلیکا، سنبل هندی
15- آویشن : صعتر، آویشم، کهلی اوتی
16- آهک : کلس، اکسید کلسیم
17- آهک زنده : آهکی که به آن آب نرسیده باشد
18- آهک کشته : آهکی که به آن آب ریخته باشند،هیدرات کلسیم
19- آهن : حدید، لوهه
20- ابار : سرب، رصاص الاسود، بنک
21- ابقر : شوره، بارود، اشوش، چهاکهار، نیترات دو پتاس
22- ابرون : حی العالم، همیشه بهار
23- ابریسم : ابریشم
24- ابوخلساء : هوچووه، انخوسا، هوا جیوا اوتی، تن جوب، شنگار، حنا الغول
25- ابوقانس : غاسول رومی
26- ابهل : میوه سرو کوهی(اورس)، اوهیرو هوبیر
27- اپیکا : ایف کاکوانا، اپیه کاکوانا
28- اترج : ترنج، بخوره
29- اثل : طرفا، شورگز، جز، جهاو
30- اثلق : پنج انگشت، فلفل کوهی، سنبهالو، فنجنکشت
31- اثمد : سنگ سرمه، سرمه اصفهانی
32- اجاص : آلو
33- احریض : قرطم
34- اخثاء : سرگین
35- اذاراقی : نوآومیک، جوزالقی، کوچله، تیربدین
36-اذخر : کاه مکه، تبن مکه، گورگیا
37- ارجوان : ارغوان
38- ارز : برنج، حاپول
39- ارزن : گاورس، جاورس، دخن، باجرا
40- ازگیل : زعرور، گویچ یمیشان
41- اسارون : ناردین، سنبل بری، تکر
42- اسپرک : خزام بلیخه
43- اسپر غم بیابانی : برنوف، شابانگ، شاهبانگ
44- اسپغول : بزرقطونا، تخم اسفرزه، اسپرزه، بنکو، قارنی، باروق
45- اسپندان : خردل سفید، اسپند،اسفند، دشتی
46- استبرق : عشر
47- استوخودوس : استوقدوس، شاهسپرم رومی، حزامی، دهارو
48- اسراش : سریش خنثی، اشراس
49- اسفرزه : اسپغول
50- اسفاناخ : سوماخیوس
51- اسفنج : کف دریا، زبدالبحر، موابادل
52- اسقوردیون : سیر دشتی، موسیر، ثوم بری، علف هندی،بلبوس
53- اسقیل : عنصل، پیاز موش، پیاز دشتی، کاندی
54- اسود : اهلیلج
55- اشترک : اصطرک، میعه یابسه، لبنی
56- اشق : صمغ شتر غار، اوشه، وشج، کاندر
57- اشنان : حرض، اشنان گازران، چوبک، چووه، غاسول رک چوبک
58- اشنه : دواله، مسک القرود، دوالک، چریره
59- اشوس : شوره، ابقر، نیترات دوپطاس، بارود
60- اصابع السفر : انگشت زرد، هنس بدی
61- اصطرک : اشترک
62- اصفر : اهلیلج
63- اظفار الطیب : ناخن پریان، ناخن بویا، نکه
64- اغاریقون : غاریقون، قارچ چمن
65- افتیمون : زیره یاکمون رومی، کشوث، اکاس بیل
66- افربیون : فرفیون
67- افسنتین : مروه، خارا گوش، شتارو
68- افیون : تریاک، شیره خشخاش
69- اقاقیا : شیره درخت اقاقیا، صمغ قرظ، کیکو
70- اقحوان : بابونه چشم گاوی، بابونه سفید
71- اقط : کشک، قروت
72- اقلیمیا : جوش کوره، خلطی که از فلزات گداخته بدست می آید
73- اکت مکت : نوعی سنگ هندی است
74- اکلیل الملک : ناخنک، شاه افسر، برنک
75- اگر : وج، اگیر
76- آمله : املج
77- امبر باریس : زرشک
78- انار : رمان
79- انار دشتی : قلقل، بشام، مغاث
80- انتیمون : انتیموان
81- انجدان : انگدان، کوله پر، بالدرغان
82- انجدان رومی : سیسیالوس، کاشم، کوله پر، گلپر
83- انجره : گزنه، قریص، کجیت کن، اتنکن
84- انجیر : هنجیر، تین
85- انزروت : عنزروت، کنجده، کحل کرمانی
86- انفحه : پنیر مایه
87- انغوزه : حلتیت، حلتیت منتن، انگژه
88- انگور : عنب، اوزوم، ناکهه
89- انیسون : بادیان رومی، رندنی
90- انیسون بری : بادیان ختایی
91- اهلیلج : هلیله که انواع آن زرد، سیاه، ختایی و کابلی است
92- ایرسا : سوسن آسمانی، سوسن چینی
93- ایل : گوزن، بزکوهی، گاو کوهی
94- بابونج : بابونه
95- بادام تلخ : لوز المر
96- بادام شیرین : لوز الحلو، لوز
97- بادرنج : بادرنگ، بادرنجو، ترنجان
98- باد روج : تره خراسانی، ریحان کوهی، حوک
99- بادنجان : باذنجان، پیکن
100- بادیان : رازیانه، رازیانج
101- بادیان ختایی : انیسون بری
102- بادیان رومی : انیسون
103- بارهنگ : بارننگ، لسان الحمل
104- باسلیق : رال، سندروس
105- باسلیقون : زیره کرمانی، زیره دشتی
106- باقلای مصری : ترمس، باقلی، فول
107- بالنجو : بالنگو، نوعی ریحان
108- بالنگ : بالنج
109- بذر البنج : بنگ دانه، سیکران، خداعة الرجال
110- برگ بو : رند، غار
111- برنج : ارزن
112- برنجاسف : قیصوم، بومادران نر
113- برنج کابلی : برنک کابلی، بابرنگ
114- بسباسه : بسباس، بزباز(پوست جوز بویا)
115- بسپایک : بسفایج، کهنکالی
116- بستان افروز : بهار، عین البقر، کوکنی
117- بسد : مرجان، بیخ مرجان
118- بشام : بلسان
119- بصل : پیاز
120- بطیخ : خربزه
121- بطیخ المهندی : دابوغه، هندوانه
122- بطیخ الملیون : گرمک
123- بقس : شمشاد
124- بقلة الزهرا : خرفه(سبزی حضرت زهرا سلام الله علیها)رجله، فرفین
125- بقلة الیمانیه : بستان افروز سبز رنگ
126- بکتر : فلوس، خیار چنبر
127- بلادر : بهلاوه
128- بلاذر : قرص کمر، قرص الظهر
129- بلاط : سنگ مرمر
130- بلبوس : اسقوردیون
131- بلح : غوره خرما، خرمای نارس
132- بلوط : مازو
133- بلیلج : بلیله، بهره
134- بن : درخت قهوه، رک قهوه
135- بندق : فندق
136- بنفسج : بنفشه معطر، بنفشه
137- بورق : بوره، تنکار، نطرون
138- بوزیدان : مستعجله، لوکری
139- بومادران : برنجاسف
140- به : سفرجل، حیوا
141- بهار نارنج : نارنج
142- بهمن : دو جور است، سرخ و سفید
143- بید : صعصاف
144- بید انجیر : کرچک، خروع، کنتون، آریند
145- بید انجیر ختایی : بید انجیر هندی، کرچک ختایی
146- بید مشک : خلاف البلخی
147- بیض : تخم مرغ
148- پسته : فستق
149- پنیرک : ختمی خبازی، خبازی، نان کلاغ
150- پنیر مایه : انفحه
151- پودنه : پونه، پودنج، حماحم، حبق
152- پونه کوهی : مشک طرامشیع
153- پیچک : نوعی لبلاب، عشقه
154- تاتوره : جوزماثل، تاتوله، جوزرق
155- تاجریزی سیاه : روپاس، انگور توره
156- تباشیر : طباشیر، تواشیر(ماده ایست که از نوعی نی ترشح میشود)
157- تباشیر فرنگی : سنگ مرمر ساییده
158- تبغ : تنباکو، توتون
159- تبن : کاه
160- تبن مکی : اذخر
161- ترشک : حماض، ترشه
162- ترمس : باقلای شامی، باقلای مصری
163- ترنجبین : شبنمی است که بر روی خارشتر مینشیند
164- تره : گندنا، کراث
165- ترتیزک : جرجیر، شاهی
166- تفاح : سیب درختی
167- تمر : خرما، کهجور
168- تمشک : علیق، توت سه گل، کورتیکان، تموش
169- توبال : ذرات مس سوخته که از مس گداخته جدا میشود
170- توت : فرصاد
171- تیواج : پوست زبان گنجشک
172- ثعلب : بوزیدان
173- ثفل : ته نشین، جرم چیزی که آبش گرفته شده
174- ثوم : سیر بستانی
175- جاکسو : تخم قدومه یا تودری
176- جبن : پنیر
177- جدوار : نوعی زرنباد، زرمبه، زنجبیل بیابانی
178- جزر : هویج، کاجر
179- جزر البری : هویج صحرایی، شقاقل
180- جعده : مریم نخودی، کلپوره
181- جفت الفستق : پوست روی پسته
182- جلجلان : گشنیز، کزبره
183- جلغوزه : میوه صنوبر
184- جلنار : گل انار فارسی، گل انار نر
185- جند بیدستر : غده ای در بدن سگ آبی
186- جو : شعیر
187- جوز : گردو، اخروت
188- جوز بویا : جوز الطیب
189- جوزق : پوست غوزه پنبه، جوزه
190- جیوه : زیبق، سیماب
191- جیوه کشته : جیوه ایست که با ماده دیگری آنقدر ساییده شود تا مضمحل شود
192- چای سبز : چای ختایی
193- چغندر : سلق
194- حب الملوک : دانه های کرچک هندی یا ختایی
195- حزا : نوعی از سداب
196- حزنبل : نوعی بهمن
197- حسن لبه : حصی لبان
198- حل : کنجد، سمسم
199- حلبه : شنبلیله، شنبلید
200- حماض : ترشک
201- حنطه : گندم،کیهون
202- حنظل : هندوانه ابوجهل، کبست
203- خارشتر : گیاه ترنجبین
204- خبازی : پنیرک
205- خبث الحدید : زنگ آهن، اکسید آهن
206- خبه : خاکشیر
207- خربزه : بطیخ
208- خربق سیاه : کندش
209- خردل سفید : اسفند دشتی، رشاد
210- خردل سیاه : خردل خوراکی معروف
211- خرفه : بقلة الزهرا
212- خرما : تمر
213- خروع : بید انجیر
214- خزامی : شب بو، خیری
215- خس : کاهو، خاس
216- خشخاش : این گیاه چند نوع دارد از آنجمله سفید و سیاه است
217- خشخاش بحری : مامیتا، مامیثا
218- خل : سرکه
219- خلاف البلخی : بید مشک
220- خمر : شراب
221- خوخ : شفتالو، هلو
222- خولنجان : خسرو دارو
223- خون سیاوشان : دم الاخوین
224- خیار چنبر : فلوس
225- دارچین ختایی : سلیخه
226- دار فلفل : فلفل دراز، پیپل
227- درمنه : شیح، شیح ارمنی
228- درونج : درونک، درونه
229- دلب : چنار، صنار
230- دم الاخوین : خون سیاوشان
231- دند : بید انجیر ختایی
232- دوالک : اشنه
233- دود القز : کرم ابریشم
234- دوقو : تخم شقاقل
235- دهن : روغن
236- ذباب : مگس
237- رازیانج : رازیانه
238- رازیانه بیابانی : بادیان دشتیپ
239- رازیانه رومی : انیسون
240- راسن : زنجبیل شامی
241- رال : باسلیقون، رال هندی(نوعی صمغ)
242- راوند : ریوند، ریشه ریواس
243- رجله : خرفه
244- رمان : انار
245- روبیان : ماهی روبیان، اربیان، میگو
246- روپاس : تاجریزی سیاه
247- روس : سماق
248- روغن : دهن
249- ریباس : راوند
250- زبان گنجشک : لسان العصافیر، مرغ زبانک
251- زبد : کره، مسکه
252- زبیب : مویز
253- زجمول : کشوث
254- زرآوند مدهرج : زرآوند ماده
255- زردچوبه : عروق الصفر
256- زرنباد : جدوار
257- زفت : صمغ صنوبر
258- زنجبیل : سونتهه
259- زنجفر : زنجرف، شنجرف، شنگرف
260- زنیان : هاضوم، اژغون، خردانه
261- زیره سفید : زیره سبز، زیره رومی
262- زیره دشتی : زیره سیاه، زیره کرمانی، باسلیقون
263- زیره نبطی : زیره سبز
264- ساذج هندی : تیزپات
265- سپستان : سبستان، لسوره
266- سداب : دو نوع است: بری و بستانی
267- سرنج : سلیقون
268- سرو کوهی : ابهل
269- سقز : بنه
270- سقمونیا : محموده
271- سکنجبین : مخلوطی از سرکه و شکر است
272- سعد : سعد کوفی
273- سلیخه : دارچین ختایی
274- سلیقون : سرنج
275- سنبل : ناردین
276- سنبل الطیب : علف گربه، والریان
277- سنبل هندی : آنژلیکا
278- سنجد : غبیرا
279- سندروس : صمغ سندروس، کهربا
280- سنگ سرمه : اثمد
281- سورنجان : بربری
282- سوس : شیرین بیان، ملتهی، متکی
283- سوسن : یاسمین
284- سوسن آسمانی : ایرسا
285- سیاهدانه : حبة السودا
286- سیب : تفاح
287- سیر : ثوم
288- شاهتره : شاهترج، شیطره
289- شاهدانه : شاهدانج، قنب
290- شاهی : ترتیزک
291- شبت : شوید
292- شب یمانی : زاج سفید
293- شراب : در زبان عربی بمعنی نوشیدنی و اصطلاحا بمعنی شربت است
294- شعیر : جو
295- شفتالو : خوخ
296- شکر تیغال : مان گیاه، تیهال
297- شلجم : شلغم، لفت
298- شمشاد : بقس
299- شنبلیله : حلبه
300- شونیز : سیاه دانه
301-شوید : شبت
302- شیتره : شاهتره
303- شیح : درمنه
304- شیر : لبن
305- شیرین بیان : سوس
306- صبر زرد : ایلیا
307- صبر سقوطری : صبری است که در جزیره سقوطر هند بدست آمده است
308- صعتر : آویشن، اویشم، کلکلیک، ساتر
309- صفصاف : بید
310- صندل : نوعی چوب که که سفید،زرد یا سرخ است
311- عدس : مرجومک، مسور
312- عقاب : نوشادر
313- عفص : مازو، مازو پهل
314- علیق : تمشک
315- عنب : انگور
316- عنب الثعلب : تاجریزی سیاه
317- عنبر : ماده خوشبویی است که از نوعی نهنگ بدست می آید
318- عنزروت : انزروت
319- عنصل : اسقیل
320- غبیرا : سنجد
321- فجل : ترب
322- فرصاد : توت
323- فستق : پسته
324- قارچ : فطر
325- قارچ چمن : غاریقون
326- قازیاغی : اطریلال
327- قاقله کبار : هل باد
328- قداح : بهارنارنج
329- قدومه : تودری
330- قردمانا : کراویه، زیره دشتی
331- قرص الظهر : بلادر
332- قرصعنه : شقاقل
333- قرص کمر : بلاذر
334- قرنفل : میخک
335- قطن : پنبه
336- قطونا : اسفرزه
337- قلقطار : زاج زرد
338- قلومس : تنباکو
339- قیصوم : بومادران
340- کاسنی : هندبا
341- کاشم : انجدان رومی
342- کاکنج : عروس پشت پرده
346- کتیرا : کثیرا
347- کدو : قرع
348- کرچک : بید انجیر
349- کراویه : زیره سبز، زیره رومی
350- کراویه دشتی : زیره سیاه، زیره کرمانی
351- کزبزه : گشنیز، جلجلان
352- کف دریا : زبد البحر
353- کلپوره : جعده
354- کمون : زیره
355- کنجد : سمسم
356- کنجده : انزروت
357- کوله پر : انجدان رومی
358- کهربا : صمغ فسیل شده نوعی کاج
359- گز : اثل
360- گزنه : انجره
361- گل ارمنی : نوعی از خاک ارمنستان
362- گل عنبر بو : جعده
363- لاک : لک، نوعی صمغ است که در هند بدست می آید که برای لاک کردن و مهر نمودن و نیزدر رنگرزی از آن استفاده مینموده اند
364- لبان : کندر
365- لسان البقر : زبان گاو
366- مارچوبه : هلیوم، هلیون، مارگیا
367- مازو : عفص
368- مامیثا : خشخاش بحری
369- ماهی روبیان : میگو
370- محموده : سقمونیا
371 - مخلصه : گل کتانی
372- مرزنجوش : مرزنگوش، سرمق، دوما
373- مریم نخودی : جعده
374- مشک : ماده معطری که از پوست شکم آهوی ختن بدست می آید
375- مشک طرامشیع : پونه کوهی
376- مصطکی : علک رومی
377- مقل : نوعی صمغ است
378- ملح : نمک
379- مورد : آس
380- مویز : زبیب
381- میخک : قرنفل
382- نعناع : نعنع
383- نوشادر : کلرور آمونیم
384- نیلوفر : نیلو پهل
385- وج : اگر
386- وسمه : کتم(به آن رنگ ریش هم گفته میشود)
387- هل باد : هل کبار، قاقله کبار
388- هلیله : اهلیلج
389- هلیمو : ریشه ترشک صحرایی
390- همیشه بهار : ابرون
391- هندبا : کاسنی
392- هندوانه : بطیخ الهندی
393- هندوانه ابوجهل : حنظل
394- هویج : جزر
395- هویج صحرایی : شقاقل
396- یاقوت : از سنگهای قیمتی است
397- یبروج : مهرگیاه
398- یتوع : نام عمومی گیاهانیکه با شکستن شاخه آنها شیرابه ای خارج میشود
399- یسر : چوبی است سیاه رنگ، چوب بان
400- یمسو : شوره

عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهي و شعور) و منا (سرزمين آرزوها، رسيدن به عشق) فرا مى رسد، عيد رهايى از تعلقات است. رهايى از هر آنچه غيرخدايى است. در اين روز حج گزار، اسماعيل وجودش را، يعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنيوى پيدا كرده قربانى مى كند تا سبكبال شود. صداي پاي عيد مي آيد. عيد قربان عيد پاك ترين عيدها است عيد سر سپردگي و بندگي است. عيد بر آمدن انساني نو از خاكسترهاي خويشتن خويش است. عيد قربان عيد نزديك شدن دل هايي است كه به قرب الهي رسيده اند. عيد قربان عيد برآمدن روزي نو و انساني نو است. ... و اكنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي. اسماعيل تو كيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ ... ؟ اين را تو خود مي داني، تو خود آن را، او را - هر چه هست و هر كه هست - بايد به منا آوري و براي قرباني، انتخاب كني، من فقط مي توانم " نشاني ها "يش را به تو بدهم: آنچه تو را، در راه ايمان ضعيف مي كند، آنچه تو را در "رفتن"، به "ماندن" مي خواند، آنچه تو را، در راه "مسئوليت" به ترديد مي افكند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگي اش نمي گذارد تا "پيام" را بشنوي، تا حقيقت را اعتراف كني، آنچه ترا به "فرار" مي خواند، آنچه ترا به توجيه و تاويل هاي مصلحت جويانه مي كشاند، و عشق به او، كور و كرت مي كند، ابراهيمي و "ضعف اسماعيلي" ات، ترا بازيچه ابليس مي سازد. ... و اكنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي. اسماعيل تو كيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ ... ؟ در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت، در زندگي ات تنها يك چيز هست كه براي به دست آوردنش، از بلندي فرود مي آيي، براي از دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي، او اسماعيل توست، اسماعيل تو ممكن است يك شخص باشد، يا يك شيء، يا يك حالت، يك وضع، و حتي، يك " نقطه ضعف"! اما اسماعيل ابراهيم، پسرش بود! سالخورده مردي در پايان عمر، پس از يك قرن زندگي پر كشاكش و پر از حركت، همه آوارگي و جنگ و جهاد و تلاش و درگيري با جهل قوم و جور نمرود و تعصب متوليان بت پرستي و خرافه هاي ستاره پرستي و شكنجه زندگي. جواني آزاده و روشن و عصياني در خانه پدري متعصب و بت پرست و بت تراش! و در خانه اش زني نازا، متعصب، اشرافي: سارا. و اكنون، در زير بار سنگين رسالت توحيد، در نظام جور و جهل شرك، و تحمل يك قرن شكنجه "مسئوليت روشنگري و آزادي"، در "عصر ظلمت و با قوم خو كرده با ظلم"، پير شده است و تنها، و در اوج قله بلند نبوت، باز يك "بشر" مانده است و در پايان رسالت عظيم خدايي اش، يك "بنده خدا" ، دوست دارد پسري داشته باشد، اما زنش نازا است و خودش، پيري از صد گذشته، آرزومندي كه ديگر اميدوار نيست، حسرت و يأس جانش را مي خورد. خدا، بر پيري و نااميدي و تنهايي و رنج اين رسول امين و بنده وفادارش - كه عمر را همه در كار او به پايان آورده است، رحمت مي آورد و از كنيز سارا - زني سياه پوست - به او يك فرزند مي بخشد، آن هم يك پسر! اسماعيل، اسماعيل، براي ابراهيم، تنها يك پسر، براي پدر، نبود، پايان يك عمر انتظار بود، پاداش يك قرن رنج، ثمره يك زندگي پرماجرا، تنها پسر جوان يك پدر پير، و نويدي عزيز، پس از نوميدي تلخ. و اكنون، در برابر چشمان پدر - چشماني كه در زير ابروان سپيدي كه بر آن افتاده، از شادي، برق مي زند – مي رود و در زير باران نوازش و آفتاب عشق پدري كه جانش به تن او بسته است، مي بالد و پدر، چون باغباني كه در كوير پهناور و سوخته ي حياتش، چشم به تنها نو نهال خرّم و جوانش دوخته است، گويي روئيدن او را، مي بيند و نوازش عشق را و گرماي اميد را در عمق جانش حس مي كند. در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت، در زندگي ات تنها يك چيز هست كه براي به دست آوردنش، از بلندي فرود مي آيي، براي از دست ندادنش، همه دستاوردهاي ابراهيم وارت را از دست مي دهي، او اسماعيل توست، اسماعيل تو ممكن است يك شخص باشد، يا يك شيء، يا يك حالت، يك وضع، و حتي، يك " نقطه ضعف"! در عمر دراز ابراهيم، كه همه در سختي و خطر گذشته، اين روزها، روزهاي پايان زندگي با لذت "داشتن اسماعيل" مي گذرد، پسري كه پدر، آمدنش را صد سال انتظار كشيده است، و هنگامي آمده است كه پدر، انتظارش نداشته است! اسماعيل، اكنون نهالي برومند شده است، جواني جان ابراهيم، تنها ثمر زندگي ابراهيم، تمامي عشق و اميد و لذت پيوند ابراهيم! در اين ايام، ناگهان صدايي مي شنود: "ابراهيم! به دو دست خويش، كارد بر حلقوم اسماعيل بنه و بكُش"! مگر مي توان با كلمات، وحشت اين پدر را در ضربه آن پيام وصف كرد؟ ابراهيم، بنده خاضع خدا، براي نخستين بار در عمر طولاني اش، از وحشت مي لرزد، قهرمان پولادين رسالت ذوب مي شود، و بت شكن عظيم تاريخ، درهم مي شكند، از تصور پيام، وحشت مي كند اما، فرمان فرمان خداوند است. جنگ! بزرگترين جنگ، جنگِ در خويش، جهاد اكبر! فاتح عظيم ترين نبرد تاريخ، اكنون آشفته و بيچاره! جنگ، جنگ ميان خدا و اسماعيل، در ابراهيم. كرپن ها، همان روحانيان دين "مهر" بوده اند و به دليل قرباني كردن "گاو" از سوي ايشان، واژهي "قرباني" نيز از همينان برگرفته شده است. عيد قربان ريشه در دوران ماقبل تاريخ بشر دارد. انسان اوليه كه از فهم طبيعت عاجز است، براي به دست آوردن ترحم خدايان دست به قرباني كردن حيوانات و انسان ها مي زند. اين رسم نزد همه ملل و اديان به اسامي مختلف موجود بوده است. اين سنت طولاني بشري در اسلام نيز پذيرفته شده است. در روايات مختلف ديني آمده است كه ابراهيم در سن بالا داراي فرزندي شد كه او را اسماعيل نام نهاد و برايش بسيار عزيز و گرامي بود. اما مدتها بعد، هنگامي كه اسماعيل به سنين نوجواني رسيده بود، فرمان الهي چندين بار در خواب به ابراهيم نازل شد و بدون ذكر هيچ دليلي به او دستور داده شد تا اسماعيل را قرباني كند. او پس از كشمكشهاي فراوان دروني، در نهايت با موافقت خالصانه فرزندش، به محل مورد نظر مي روند و ابراهيم آماده سر بريدن فرزند محبوب خود مي شود. اما به هنگام انجام قرباني اسماعيل خداوند كه او را سربلند در امتحان مي يابد، گوسفندي را براي انجام ذبح به نزد ابراهيم مي فرستد. اين ايثار و عشق پيامبر به انجام فرمان خدا، فريضه اي براي حجاج مي گردد تا در اين روز قرباني كنند و از اين طريق براي يتيمان و تهيدستان خوراكي فراهم سازند. در اين روز همچنين مستحب است كه نماز عيد قربان برپا گردد. نماز عيد قربان بايد در فاصله زماني طلوع آفتاب روز عيد تا ظهر خوانده شود و شامل دو ركعت است. اولين معنايي كه از عيد به ذهن مي رسد، تغييراتي است كه انسان از ظاهر خود و يا در طبيعت مي بيند . اين آرايش ظاهري همچون پوشيدن لباس نو و آمدن بهار طبيعت به يك معنا عيد ناميده شده است . عيد قربان ريشه در دوران ماقبل تاريخ بشر دارد. انسان اوليه كه از فهم طبيعت عاجز است، براي به دست آوردن ترحم خدايان دست به قرباني كردن حيوانات و انسان ها مي زند. اين رسم نزد همه ملل و اديان به اسامي مختلف موجود بوده است. اين سنت طولاني بشري در اسلام نيز پذيرفته شده است. در روايتي از امير المومنين علي عليه السلام آمده است كه : هر روزي كه انسان در آن به زشتي آلوده نگردد آن روز عيد است چرا كه زشتي مهمترين بستر ظهور نزاع ميان آدميان است و باعث بر هم خوردن آرامش دروني و بيروني انسان ها مي گردد و اين همان چيزي است كه با عيد يعني آرامش و شادماني منافات دارد . از سوي ديگر حركت انسان ها به سوي علم و معرفت همواره با شادماني و نشاط توأم است خاصه آن كه وقتي انسان معناي جديدي كشف ميكند ، ابتهاج زائد الوصفي تمام وجود آدمي را در بر ميگيرد ، آن لحظه تازه عيد ناميده ميشود . معناي ديگري كه از عيد عارفان به ما آموخته اند، جان باختن و قرباني كردن جان خويش در پاي معشوق است. و نماد ظاهري آن ايام حج و عيد قربان است كه حيواني را انسان به عنوان تحفه و هديه به طرف جايگاه معيني مي برد تا براي كامل شدن عبادت قرباني كند. مولوي در اين معنا گفته است: خويش فربه مي نماييم از پي قربان عيد                      كان قصاب عاشقان بس خوب و زيبا مي كشد كشته شدن در پاي محبوب و قرباني كردن خود مهمترين تعريفي است كه مولوي از عيد به ما مي دهد. در تمامي اين تعريف ها عيد براي انسان مطرح شده است، يعني ما در شرايط ويژه اي احساس مباركي و نو شوندگي داريم . اما به نظر مي رسد اين تازگي قبل از آن كه در رابطه با ما معني شود در باره توليد كننده اين شرايط يعني خداوند بايد معنا شود. چون خداوند "بديع السموات و الارض است " و خود را با عنوان "فتبارك الله احسن الخالقين" به ما معرفي نموده است . و از سوي ديگر اين مباركي در تمامي ملك و ملكوت عالم جاري است، لذا از اين خداي بزرگ و مبارك ميتوان هر لحظه طعم مباركي را چشيد به همين دليل اگر عيدي است اولاً از آن خداست نه از آن آدميان، و اين معنا با ساير تعاريف آمده در باب عيد يك فرق گوهري دارد كه آن محوريت خداست . قرباني رمز فداكاري و از خودگذشتگي و دادن جان در راه محبوب و حد نهايي تسليم در برابر معبود است يعني همچنان كه خون اين قرباني را در راه تو اي خالق يكتا بي دريغ مي ريزم حاضرم بدون هرگونه تعقل در راه دفاع از حريم دين و اجراي فرامين آسماني تو از جان خود نيز بگذرم و خون خود را تقديم پيشگاه اقدست نمايم. زماني كه حيواني در روز عيد قربان در وادي منا به دست حجاج مسلمان ذبح مي شود و نغمه روحاني "بسم الله وجهت وجهي للذي فطر السموات والارض" طنين در فضاي قربانگاه مي افكند خاطره اعجاب انگيز و الهام بخش دو عبد موحد و دو بنده با اخلاص خدا ابراهيم و اسماعيل را در دل ها زنده مي سازد. پدري پير و كهنسال با چهره اي نوراني و ملكوتي كه آثار عظمت و جلالت روحي از سيماي متين و آرام او نمايان است بر بالين فرزند جوان و خوش سيماي خود ايستاده آستين بالا مي زند و تيغ برنده اي را در پي حكم غيبي الهي بر گلوي فرزند مي نهد. قرباني رمز فداكاري و از خودگذشتگي و دادن جان در راه محبوب و حد نهايي تسليم در برابر معبود است يعني همچنان كه خون اين قرباني را در راه تو اي خالق يكتا بي دريغ مي ريزم حاضرم بدون هرگونه تعقل در راه دفاع از حريم دين و اجراي فرامين آسماني تو از جان خود نيز بگذرم و خون خود را تقديم پيشگاه اقدست نمايم. فرزند نيز بدون ترس و وحشت و با حالت تسليم مي گويد پدر به آنچه مامور گشته اي عمل كن كه من هم به خواست خدا از صبركنندگان خواهم بود و سرانجام ابراهيم با موفقيت كامل از اين امتحان بزرگ الهي سربلند بيرون آمده و به درجه اي از اخلاص و فداكاري در راه خدا مي رسد كه خداوند مي فرمايد: ذبح عظيمي فدايش كرديم. لذا خداوند براي بزرگداشت اين خاطره توحيدي و اخلاص الهي مقرر فرموده هر سال در موسم حج در وادي مني توسط زوار بيت الله الحرام گوسفند، گاو و يا شتري ذبح گردد تا آن صحنه فوق العاده درخشان چون نوري براي هميشه در تاريخ انسانيت بدرخشد و خاطره ازخودگذشتگي آن دو بنده مخلص (ابراهيم و اسماعيل) سندي براي نمايش شرف و فضيلت آدميت باشد. لذا مسلمين در روز عيد قربان موظفند با تشكيل مجامع عمومي و برگزاري نماز عيد و انشاي خطبه شركت عظيم و آسماني خود را در اين عيد مبارك به گوش جهانيان برسانند و رعب و ترس از اتحاد و همبستگي خود را در قلب دنياي استكبار و كفر و نفاق بيفكنند. در روايت هاى مكررى نقل شده كه در روز عيد اضحى قربانى كنيد تا گرسنگان وبيچارگان از خوردن گوشت سير شوند؛ آنان كه روزها بلكه ماه ها توان تهيه گوشت براى خانواده خويش را ندارند، در اين روز فرخنده كه براى همگان عيد است و بسيار خجسته و مبارك است، خوشحال گردند و از خوردن گوشت حلال، بى منت، سير شوند. و امروز روز "تكبير" است؛ تكبيرى گويا، كوبنده، محكم و بامحتوا، تكبيرى كه بازتابش كاخ ستمگران را به لرزه درآورد و قلب ستم ديدگان را شاد سازد؛ تكبيرى كه دشمنان را براى هميشه از ضربه زدن به اسلام، نوميد گردان. برگرفته از سايت تبيان