بیست و چهارم رجب سال ۷ هجری قمری:
فتح قلعه خيبر به دستان تواناي اميرالمؤمنين حضرت علي (ع)
در چنين روزي از سال ۷ هجري قمري صورت گرفت.
خيبر، سرزمين حاصلخيزي در فاصلهي ۳۲ فرسخي شمال مدينه،
داراي هفت قلعه و بالغ بر بيست هزار سكنهي يهودي بود. يهوديان خيبر، همچون پايگاه دشمن در نقطهاي حساس در حكومت اسلامي، بر ضد اسلام عمل ميكردند. اين يهوديان فرصتطلب، عليرغم پيماني كه با مسلمانان داشتند، خيبر را كانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا ميتوانستند، مشركان را بر ضد اسلام ميشوراندند و كمك ميكردند.
پيامبر اسلام (ص) تصميم گرفت اين آخرين كانون ضداسلامي دشمن در مدينه را نيز نابود كند و ريشهي اين فتنهي نامبارک را از بن درآورده و بخشکاند. پس پيامبر اكرم (ص) با هزار و ششصد نفر نيرو و با روشي غافلگيرانه، خود را به قلعههاي خيبر رساندند. يهوديان به قلعههاي خود پناه برده و قلعهها را به روي خود بستند. مسلمانان، قلعهها را يكي پس از ديگري گشودند ولي فتح دو قلعهي آخر ده روز به طول انجاميد.
حضرت رسول اكرم (ص) پس از اينكه عدهاي از اطرافيانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: «فردا پرچم جنگ را به مردي ميدهم كه جنگجويى است كه فرار نميكند، خدا و رسول خدا (ص) را دوست دارد، خدا و رسولش نيز او را دوست دارند و خدايتعالي خيبر را به دست او فتح ميكند.»
فرداي آن روز، حضرت علي (ع) حاضر گشت و حضرت رسول (ص) پرچم را به دستان مبارک ايشان سپرد. حضرت علي (ع) به سوي خيبر شتافت و پس از آنكه پهلوانان يهود را به هلاكت رساند، قلعهي خيبر را به دستان ارجمند خويش فتح كرد.
|