اولين موزه هنر و معماري معاصر ايتاليا، با هزينه‌اي 150 ميليون يورويي در شهر رم گشايش يافت.

به گزارش ميراث آريا(chtn)،‌ اين موزه که مرکز فرهنگي ماکسي(Maxxi) نام دارد. به صورت آزمايشي،‌پيش از افتتاح رسمي خود در چند ماه آينده، در غالب يک مکان تفريحي آخر هفته‌اي گشايش يافت.

به گفته مسئولان موزه، گشايش کنوني اين مرکز، به صورت آزمايشي بوده از اينرو ، بسياري از گالري‌هاي هنري آن تافصل بهار که مصادف با آغاز به کار رسمي اين موزه است، خالي خواهند ماند.

موزه ماکسي، که نام رسمي آن موزه ملي هنرهاي قرن بيست ويکم است، آخرين نمونه از سري پروژه‌هاي معماري شهر رم به شمار مي‌رود. شهري که به دليل برخورداري از آثار هنري متنوع همچون ويرانه‌هاي روم باستان، کليساهاي عصر باروک و کاخ هاي دوره رنسانس، از جاذبه بالايي برخوردار است.

زها حديد، معمار عراقي الاصل،‌ ساخت و طراحي اين موزه را برعهده داشته است.

كارشناسان ايتاليايي راه حل عجيبي را براي جلوگيري از فرو رفتن شهر ونيز در آب پيشنهاد كرده‌اند. در اين طرح آمده كه به جاي جلوگيري از پيشرفت آب، سطح زمين اين شهر را بالا ببرند. طراحان پيشنهاد كرده‌اند كه مقدار زيادي از آب دريا را به وسيله دوازده لوله، هر كدام به طول 12 متر، به خاك زير شهر تزريق كنند. اين عمل باعث مي شود كه خاك زير زمين ونيز متورم شده و سطح زمين اين شهر در طول 10 سال حدود 30 متر افزايش پيدا كند. با بالا آمدن سطح درياي آدرياتيك و افزايش تعداد جزر و مد اين دريا در ساحل، شهر ونيز كه در شمال ايتاليا قرار دارد تدريجا به زير آب خواهد رفت. دولت ايتاليا براي اجراي طرح بحث برانگيزي براي ساخت سدهاي متحركي كه در هنگام مد با كمك يك كمپرسور باد، مانع از ورود آب دريا به مرداب محيط بر شهر مي شود، حدود 5/4 ميليارد دلار هزينه كرده است. اكنون هياتي مركب از مهندسان و زمين شناسان از دانشگاه پادوآ طرح تزريق آب به زير زمين را پيشنهاد كرده اند كه به ادعاي آنها هزينه آن فقط حدود 100 ميليون يورو خواهد بود. اين هيات معقتد است كه با اجراي اين طرح سطح شهر ونيز نسبت به آب به همان ميزان كه در طول سه قرن در آب فرور فته، بالا خواهد آمد. رييس اين هيات مي گويد كه اين طرح جايگزين طرح ساخت سيل‌گيرها نيست بلكه مي تواند در كنار آن از غرق شدن ونيز جلوگيري كند. اما طرح اين هيات نتوانسته براي همه قانع كننده باشد. بي‌بي‌سي در گزارشي مي‌افزايد: كارشناسي كه در اجراي طرح جلوگيري از فروريختن برج پيزا همكاري دارد، طرح بالابردن سطح زمين ونيز را يك اقدام ضعيف علمي - تخيلي خواند و هشدار داد كه اين طرح ممكن است موجب خرابي ساختار شكننده ونيز شود. اما شهردار ونيز كه اين طرح نظرش را جلب كرده مي گويد: «زمان آن رسيده كه دوباره بالا بردن سطح زمين شهر را بررسي كنيم.» 

ونيز در صد سال گذشته حدود 23 سانتيمتر در مردابي كه محيط بر اين شهر است فرو رفته است. در حال حاضر ونيز در 200 روز از سال پوشيده از آب است در حاليكه در اوايل قرن بيستم فقط هفت روز آب سطح اين شهر را فرا مي گرفته است. بيش از 50 مورد مد در بين سال‌هاي 1993 و 2000 ثبت شده است كه اين رقم در بين سال‌هاي 1923 و 1932 فقط پنج مورد بوده است

در سیسیلی ( Sicily ) ایتالیا در زیر زمین صومعه ایی سرزمین مردگان قرار دارد! در اینجا میتوان جسد مومیائی ۸۰۰۰ نفر را با لباسهای فاخرشان پیدا کرد. ثروتمندان Palermo ( بخشی از سیسیلی ) نزدیکان خود را بین سالهای ۱۵۹۹ میلادی تا ۱۹۲۰ میلادی تحویل این صعومعه میدادند و متصدیان صعومه آنها را در قفسه ها قرار میدادند و یا اینکه بصورت ایستاده به قلابهایی وصل میکردند.

معروفترین و عجیب ترین جسدی که در این صومعه قرار داده شده است جسد دختر بچه ی ۲ ساله ای بنام Rosalia Lombardo که در سال ۱۹۲۰ تحویل این صومعه داده شده است. جسد این دختر بچه در تابوتی قرار داده شده که در آن شیشه ایست! زمانیکه به این دختر بچه خیره میشوی مثل این می ماند که او به خواب شیرینی رفته است! چهره ی او بعد از ۸۸ سال همچنان طبیعی باقی مانده است.

جسد مومیایی Rosalia Lombardo بعد از ۸۸ سال همچنان طبیعی بنظر میرسد و زیباترین مومیایی جهان است

زیرزمین این صومعه به پنج راهرو تقسیم شده است! بخش مردان، بخش زنان، بخش کشیشان، بخش راهبان و بخشی برای انسانهای خاص چون ارتشدارن، پروفسورها و وکلا …. در بخش زنان قسمتی را نیز به دختران باکره اختصاص داده بودند که در بالا تصویری را از چهار دختر باکره در کنار یک صلیب مشاهده میکنید.

تصویری از بخش مردان

تصویری از بخش کشیشها

بخش انسانهای خاص چون دانشمندان و دولتمردان

تصویری از جسد Brother Silvestro که قدیمترین جسدی هست که در این صومعه قرار داده شد

شهر ناپل ایتالیا بر روی صد ها دالان و غار زیرزمینی که هزاران سال پیش ساخته شده اند قرار گرفته است.تاکنون بیش از نهصد دالان بسیار طولانی و عمیق در زیر شهر ناپل شناسائی شده است و باستان شناسان می گویند هنوز صدها غار دیگر ناشناخته باقی مانده است و حفاری ها برای یافتن این دالان ها همچنان ادامه دارد. مساحت دالان های کشف شده بیش از یک میلیون متر مربع است و گفته می شود حدود دو میلیون متر مربع دیگر از این دالان ها در زیر شهر ناپل وجود دارد. بسیاری از این دالان ها را یونانی ها حدود دو هزار و پانصد سال پیش ساخته اند. در اعماق شهر ناپل و در دل این دالان ها گورستان های متعدد وحتی سکونتگاه های فراوانی ساخته شده است. سنگ های استخراج شده از این غارها برای احداث ساختمان های شهر ناپل در یک دوره پنج هزار ساله مورد استفاده قرار گرفته اند. در دل یکی از غار ها اسکلت های بیش از یکصد و چهل هزار نفر از کسانی که در طول اعصار و قرون بر اثر ابتلا به بیماری های واگیر جان خود را از دست داده اند جای گرفته اند. برای دیدن این تونل ها تورهای ویژه ای وجود دارند.

ویلا شیارا (Villa Sciarra) یا بل پوگیو ویلایی در بخش فراسکاتیی ایتالیا است که باغ‌های ان هم اکنون پارک عمومی هستند. این بنا در سال ۱۵۷۰ به دستور ارباب اتاویانو وستری ساخته شده‌است و سر در دروازهٔ باغ‌ها به نیکولا سالوی نسبت داده شده‌اند.

عمارت اصلی ویلا در ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ در بمباران فراسکاتی توسط متفقین تخریب شد.

به علت ارتفاع زیاد این قلعه انتظار می رود که دارای چند طبقه باشد , اما فقط دارای 2 طبقه می باشد. در گذشته دل مونت را یک قلعه نظامی می دانستند اما با توجه به موقعیت قلعه متوجه شده اند که به عنوان زندان از آن استفاده می شده است .

رود پو به طول 652 کیلومتر از سرچشمه اش تو شمال غربی ایتالیا، نزدیک مرز فرانسه، شروع میشه و تو بندر پورتو توله (Porto Tolle) به دریای آدریاتیک میریزه.

تو قسمتهای پائینی، این رود به دشت های سیلابی میرسه که اونجا توسط دیوارها و سیل شکنهایی احاطه شده.

تو عکس بالا قسمتی از این رودخونه رو میبینید که شاخه ای از اون از طریق دیوارها، زمینهای اطرافو آبیاری میکنه.

رو آرنو(Arno) تو ایتالیای مرکزی، به طول 240 کیلومتر از سرچشمه اش تو کوه فالترونا (Falterona)، عموما به سمت غرب تا دریای لیگور جریان داره. سر راهش اون از فلورانس میگذره. بیشتر پلهای قدیمی فلورانس طی جنگ جهانی دوم از بین رفتند، با اینحال پونته وکیو (Ponte Vecchio – پل قدیمی) که تو سال 1345 ساخته شده، سالم باقی موند. مغازه های روی پل اکثرا به طلا و جواهر فروشی اختصاص دارن.

یک کپی برجسته از مجسمه داوود ساخته میکل آنجلو در میان میدان میکل آنجلو (Piazzale Michelangelo) فلورانس قرار دارد. مجسمه اصلی در موزه Galleria dell'Accademia شهر نگهداری میشود و آرامگاه میکل آنجلو نیز در کلیسای سانتا کورچه (Santa Croce) که یکی دیگر از دینیهای شهر است، واقع شده.

در سال 79 بعد از میلاد، باران سنگهای آتشفشانی از آتشفشان وزویوس (Mount Vesuvius) به روی شهر پمپی بارید، به طوریکه شهر زیر هفت متر از سنگ و خاکستر دفن شد و تا قرن شانزدهم این شهر را از انظار مخفی ساخت.

یونگر (Younger) مورخ رومی که عمویش در فوران آتشفشان مرده بود، از دید شاهدان عینی مطالبی نوشته است که رکورد نادری در ثبت اتفاقات محسوب میشود.

La Scala

اسکالا نام تالار معروف اپرای میلان است، که در ایتالیا تئاترو آلا اسکالا (Teatro alla Scala) خوانده میشود. پس از آتش سوزی تئاتر دوکها در سال 1776، این تالار به دستور ماریا ترزا (Maria Theresa) همسر دوک اعظم اطریش ساخته شد.
این مکان قبلا کلیسایی بود به نام سانتا ماریا دلا اسکالا (Santa Maria della Scala) که توسط یکی از اعضای خوانوده اسکالا، فرمانده سابق ورونا ساخته شده بود.
تالار جدید اپرا در سوم آگوست 1778 با نمایشی به نام معرفی اروپا (L'Europa Riconosciuta ) اثر آنتونیو سالیری (Antonio Salieri) گشایش یافت. ساختمان در سال 1867 بازسازی شد و در سال 1921 کاملا مدرنیزه شد. بارها در جنگ جهانی دوم خسارت دید، تا اینکه در سال 1946 بازسازی و گشایش مجدد یافت.
این تالار گنجایش نشستن 3600 نفر را دارد و همچنین شامل یک تئاتر ثانوی به نام اسکالای کوچک (Piccola Scala) است که به عنوان موزه اپرا استفاده میشود. بسیاری از مشاهیر جهان اولین اجرای خود را در اسکالا تجربه کرده اند.

واتیکان نام کشوری است مستقل که در درون شهر رم در کشور ایتالیا جای دارد. واتیکان مقر پاپ، رهبر کاتولیک‌‌های جهان و مرکز کلیسای کاتولیک است. واتیکان با مساحتی در حدود ۴۴ هکتار، کوچکترین کشور دنیا و با جمعیتی در حدود ۸۰۰ نفر، کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل دنیا محسوب می‌شود.^[

کلیسای سن پر بزرگ‌ترین کلیسای جهان است و در واتیکان قرار دارد.

شخص اول در اداره شهر پاپ اعظم است که در عالی‌ترین مسند قرار دارد و حق قانون‌گذاری، قضاوت و اداره دولت به عهده اوست. واتیکان که به شهر پاپ‌سالاری (Holysee) شهرت دارد، به‌عنوان مرکز حکومت کلیسای کاتولیگ محسوب می‌شود.

به دلیل تاریخی، دولت حاکم بر واتیکان ساختاری خاص و منحصربه‌فرد دارد و همان طور که اشاره شد بعد از پاپ که در صدر است، دبیران رسمی منطقه از جمله حکمران و نماینده پاپ‌اعظم در کمیسیون قرار دارند که نه تنها این اعضا بلکه سایر افراد از سوی شخص پاپ انتخاب و در صورت خواست وی از مسند قدرت عزل می‌شوند.

حکمران شهر که در بسیاری از مواقع به عنوان ریاست جمهوری واتیکان مطرح می‌شود، در واقع وظیفه‌ای شبیه یک شهردار و یا مدیر اجرایی دارد.

واتیکان دارای دو گروه و هسته امنیتی است، یکی گارد امنیتی سوییس که نیروی ارتش آن به صورت داوطلبانه از میان شهروندان سوئیسی تشکیل شده است و دیگری "corpo della Gendarmeia " که نه تنها به عنوان نیروی ارتش منطقه واتیکان محسوب می شوند بلکه به عنوان محافظان شخصی پاپ نیز انجام وظیفه می‌کنند.

واتیکان" که کوچکترین ایالت خودمختار اروپایی محسوب می‌شود، بر روی تپه‌ای به همین نام در شمال غرب شهر بزرگ رم واقع شده و گرداگرد آن را دیواری احاطه کرده است تا شهر و به خصوص پاپ‌اعظم را از خطر حملات خارجی محافظت کند.

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری (CHTN)، واتیکان کوچکترین منطقه خودمختار و مستقل در جهان به شمار می‌رود و کل آن تنها 6/108 آکر است آب و هوای مدیترانه‌ای تابستان های گرم و خشک و زمستان هایی بارانی را برای آن به ارمغان می‌آورد و مانند شهر رم درجه دمای آن متغیر است. مه و بخار پراکنده در هوای شهر که ناشی از فواره بزرگ و عظیم‌الجثه سینت‌پیتر‌باسیلیکا است نیز موجب رطوبت هوا و پراکنش دائمی قطرات آب در هوا می‌شود.

این شهر کوچک اما مقتدر، تمامی نیازهای خود را برآورده می‌کند و دارای اداره پست، آتش‌نشانی، نیروهای پلیس، ایستگاه راه آهن، شبکه‌های نیروی برق، رستوران‌ها و شبکه انحصاری اینترنتی و از همه مهمتر بانک است بانکی منحصربه‌فرد در جهان که سیستم اطلاع‌رسانی اتوماتیک آن در میان زبان‌های گوناگون به زبان لاتین به کاربران خود اطلاعات می‌دهد.

امواج کوتاه شبکه رادیویی این شهر در سراسر دنیا قابل استفاده است و شبکه تلویزیونی و اینترنت آن نیز در دسترس همگان قرار دارد.

"رومانو" (Romano) که به صورت روزانه در ایتالیا، هفته‌نامه در انگلستان، اسپانیا، آلمان و فرانسه و ماهنامه در لهستان چاپ می‌شود، از سوی یک شرکت خصوصی تحت نظارت افراد غیر روحانی کاتولیگ منتشر می‌شود، اما اطلاعات رسمی و اداری آن محفوظ است.

در این نشریه مقالات و نوشته‌های رسمی که اطلاعات کلیسا را در بردارد با‌عنوان "Actapostlica sedis" درج می‌شود و بیشتر خوانندگان آن دانشجویان و افراد مرتبط با کلیسا هستند.

واتیکان هیچ فرودگاهی ندارد و تنها یک باند هلیکوپتر به طول 852 متر در شهر دیده می‌شود.

خطوط راه‌آهن آن ایتالیا را به ایستگاه سینت‌پیترز متصل می‌کند و بیشتر برای جابجایی زائران از آن استفاده می‌شود. جالب آن است که پاپ ژان پل دوم، نخستین کسی بود که از قطارهای این خطوط استفاده کرد.

خطوط متروی آن نیز در مدت 10 دقیقه شهر را طی می کند.

در واتیکان از سیستم تلفن و پست انحصاری و کاملاً مستقل استفاده می‌شود و خطوط اینترنتی آن نیز در دسترس همه است.

هنگام استفاده از سیستم پست آن از افراد در خواست شده که از نوشتن هر نامی بجز "واتیکان" بر روی نامه‌ها خودداری کنند تابسته‌ها و نامه‌ها به طور مستقیم به شهر واتیکان برسد و به کشور دیگری نرود.

موزه واتیکان یکی از دیدنی‌های مهم شهر واتیکان است.

این کشور کم جمعیت ترین کشور جهان بوده و دارای حدود 1000 نفر جمعیت مبباشد

تقریباً کل جمعیت 1000 نفری واتیکان از جامعه روحانیت هستند و درون محوطه محصور شده آن زندگی می‌کنند. تمام ساکنان این شهر شامل رجال و مقامات عالی‌رتبه، کشیش‌ها، راهبه‌ها و گارد امنیتی سوییسی، کاتولیگ هستند. در واقع شهر مرکز روحانیت و مذهب رم محسوب می‌شود.

علاوه بر آن حدود 3 هزار کارگر در شهر فعالیت دارند که خارج از حصار آن زندگی می‌کنند.

زبان رسمی مردم این شهر لاتین است، اما ایتالیایی و به طور بسیار محدودی دیگر زبان ها نیز استفاده می شود. زبان اصلی گارد امنیتی آلمانی است و در شبکه اینترنتی آن از زبان های آلمانی، فرانسه، اسپانیایی، انگلیسی و پرتغالی استفاده می شود.

لازم بذکر است بدانیم کشور واتیکان در تعیین بسیاری از موارد فرهنگی و سیاسی جهان مسیحیت نقش مهمی را ایفاد می نماید و سالانه تعدا زیادی از مردم از این کشور بازدید می نمایند از این جهت بصورت تخصصی از طریق درآمد جهانگردان مذهبی سالیانه مقدار زیادی در آمد وارد این کشور میگردد. شهر واتیکان به خودی خود از تاریخ فرهنگی قابل‌توجهی برخوردار است. ساختمان‌هایی چون سینت‌پیتر باسیلیکا و کلیسای سیستین از زیباترین آثار هنری جهان است و آثار ارزشمندی از هنرمندان بزرگ تاریخ چون میکل آنژ و بوتیچلی را در خود جای داده است.

کتابخانه بزرگ شهر و مجموعه‌های ارزشمند موزه آن حاوی اطلاعات تاریخی شگرفی است که به لحاظ علمی و فرهنگی بسیار ارزشمند تلقی می‌شود.

در سال 1984 سازمان جهانی یونسکو، شهر واتیکان را در فهرست مناطق تاریخی خود ثبت کرد و تنها نمونه‌ای است که در آن کل یک کشور به‌عنوان اثری تاریخی ثبت می‌شود.

آنچه جالب توجه است، حضور چشمگیر مردان در شهر است زیرا ساکنان اصلی آن را مردان تشکیل می‌دهند و جمعیتی کثیر از آنها در واتیکان دیده می‌شوند.

حضور گردشگران و زائران به زندگی روزانه شهر تنوع خاصی می‌بخشد و دیدار پاپ اعظم در مراسم عشای ربانی و نیز آیین مذهبی و جشن‌ها برای آنها بسیار جالب است.

مون بلان بلندترین ^[۱] رشته کوه آلپ است که در مرز کشورهای فرانسه و ایتالیا جای گرفته‌است. بلندترین قله این رشته کوه ۴۸۰۸ متر ارتفاع دارد. «مون بلان» واژه‌ای فرانسوی و به معنای «کوه سپید» است. در ایتالیا به آن «مونته بیانکو» می‌گویند و به همان معنی است.

اگرچه بالاترین نقطه این کوه در توافق‌های رسمی بین فرانسه و ایتالیا نقطه مرزی شمارده می‌شود اما اغلب نقشه‌های فرانسوی و ایتالیایی جای این قله را در محدوده کشور خود رسم می‌کنند.

Colosseum




بزرگترین آمفی تئاتر و ورزشگاه روم باستان که دستور ساخت آن را وسپاسیان(Vespasian) امپراتور روم در سال 70 میلادی صادر کرد. در این استادیوم وسیع، تماشاگران رومی میتوانستند، گلادیاتورها و حیوانات وحشی را که تا سرحد مرگ باهم مبارزه میکردند را تماشا کنند.

ساختمان بیضی شکل آن با ابعاد 189 در 156 متر، در طی 10 سال ساخته شد و قادر بود 50000 تماشاچی را در خود جای دهد و بوسیله سایبان کرباسی بزرگی آنها را از معرض تابش آفتاب محفوظ نگه دارد.

جایگاه پلکانی شکل تماشا چیان بر روی تعداد زیادی طاق از جنس بتون اختراع شده توسط رومیان قرار داشت و برای اینکه روی سطح آن خوب صاف و محکم شود، از آجر و سنگ نیز استفاده کردند.

در محیط داخلی ورزشگاه، میدان یا جایی که مبارزات در آن انجام میشد، قرار داشت. کف چوبی آن بوسیله ماسه پوشیده شده بود تا خونهای ریخته شده را جذب کند. برای برگزاری مسابقات دریایی پهلوانی، میدان را پر از آب میکردند.

در زیرزمین مجموعه ای از اطاقها، قفسها و راهروها وجود داشت. گلادیاتورها و حیوانات قبل از ورود به میدان، در آنجا نگهداری میشدند. بالابرهایی که قفسهای دربسته حیوانات را به بالا و داخل میدان منتقل میکردند، بوسیله قرقره کار میکردند.

در حال حاضر تنها یک سوم از بنای این ساختمان باقی مانده است و آخرین مبارزه انجام شده درآن به سال 523 بعد از میلاد بازمیگردد.

برج کج پیزا (به ایتالیایی: Torre pendente di Pisa) واقع شده در شهر پیزا در ایتالیا، با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان می‌باشد.

تاریخ

آغاز ساخت این برج در ۹ آگوست ۱۱۷۳ به انجام رسید. چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوب‌شرقی را نشان داده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد.

چهار طبقه بعدی آن سپس با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. پس از چندین وقفه در ساخت این برج قسمت ناقوس‌های آن نیز در سال ۱۳۷۲ به پایان رسیدند. این برج به این ترتیب ۵۵ متر بلندی و هفت ناقوس داشت، که به علت خطر ریزش آن، ناقوسهای آن به صدا در نمی‌آمدند.در آن ۳۰۰ پله نصب شده است، ضخامت پی های برج در حدود ۵ متر است که روی ماسه، کار گذاشته شده اند. عده ای معتقد هستند همین امر سبب کج شدن برج شده است. کل انحراف برج ۲/۴ متر است که ۳۰ سانتیمتر این کجی، مربوط به ۱۰۰ سال اخیر است.

بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خودش نیز یک پیزایی بود، آزمایشاتش در مورد سقوط آزاد را نیز در بالای این برج انجام داد.

این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.

از ۷ ژانویه ۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راست‌سازی برج از ۱۵ دسامبر ۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تُنی مجدداً توسط بازدید‌کنندگان آزاد شد