حضرت علی (ع) می فرمایند:

در سگ ده صفت پسندیده است که مومن به داشتن یکی از آن صفات سزاروار است:

1-سگ را در میان مردمان،قدری نیست و این همان حال مسکینان و بیچارگان است.

2-مال وملکی ازآن سگ نیست و این صفت مجردان است.

3-سگ را خانه و لانه ای معین نیست و هرجا که رود،رفته است واین علامت متوکلان است.

4-سگ اغلب اوقات گرسنه است واین عادت صالحان است.

5-اگر سگ صد تازیانه از دست صاحب خود خورد،در خانه ی او را رها نمی سازد و این صفت مریدان است.

6-شب هنگام بجز اندکی نمی آرامد و این حالت محبان است.

7-اگر سگ رانده شود و ستم کشد لیکن چون او را بخوانند بدون دلگیری باز میگردد و این نشان فروتنان است.

8-به هر خوراک که صاحبش به او میدهد،راضی است و این حال قانعان است.

9-بیشتر لب فروبسته وخاموش است واین صفت خائفان است.

10-اینکه وقتی میمیرد ارثی از او باقی نمی ماند و این حال زاهدان است.

(نشان از بی نشان ها،چاپ هجدهم ج اول،ولئالی الاخبارج پنجم)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: